In deze blogs vertelt Tamara over haar avonturen met haar Oudduitse Herder pup Otto. Lees in blog nummer acht meer over Otto die gaat logeren.
De zomer staat in het algemeen in het teken van vakantie. Vorig jaar werd het ons echter wel erg moeilijk gemaakt om op reis te gaan in verband met de geldende Corona maatregelen. Precies op het moment dat ik voor mezelf besloten had mijn periode zonder hond te gebruiken voor veel vakanties, festivals en weekendjes weg. Dat is immers veel makkelijker als je met niets of niemand rekening hoeft te houden. Helaas ging dat feest niet door.
Inmiddels ben ik de trotse eigenaresse van Otto en is het ‘met niemand rekening hoeven houden’ niet meer van toepassing. En hoewel dit jaar voor veel mensen nog altijd niet ‘normaal’ is geweest, kon er gelukkig wel weer steeds meer. Op vakantie gaan als hondenbaasje is zeker niet onmogelijk, maar wel lastiger. In de eerste plaats omdat je opvang moet regelen of de hond mee moet nemen, maar veel belangrijker voor mij: omdat ik simpelweg een emotioneel wrak ben waar het het achterlaten van een dier betreft.
Toch verman ik mezelf en boek 1x per jaar een vakantie. En waar ik vooral tot rust kom door zonnige strandvakanties, is de gemiddelde Oudduitse Herder al oververhit als het 20 graden is. Dat combineert niet lekker, dus regel ik opvang. Meestal zijn dat mijn ouders, die mijn hond met veel plezier in huis nemen. Maar dit jaar nog even niet. Ik vond het nog wat spannend met Corona en Otto zit middenin zijn pubertijd, met alle streken en bijkomstigheden van dien. Dat kan ik mijn ouders, maar ook Otto zelf, niet aandoen.
Wat we wel hebben gedaan, is oefenen. En als je je dan afvraagt wie er oefent, dan is het antwoord zowel Otto als ik. De afgelopen maanden is Otto af en toe een nachtje bij mijn ouders gaan logeren. Zij vangen hem ook op als ik onderweg ben voor mijn werk, gemiddeld twee dagen in de week, dus hij is daar aardig ‘kind aan huis’.
Toch gaat Otto bij mijn ouders afleveren voor een logeerpartij gepaard met een halve volksverhuizing, handleiding en wensenlijstje. Mijn ouders hebben al 35 jaar honden, Bouviers en Mechelse herders, en toch heb ik nog altijd de illusie dat ik met mijn handleiding, lijstjes en last-minute tips nog enige toegevoegde waarde te bieden heb. Waar het mijn dieren achterlaten betreft, komt de controlfreak in mij steevast op hoge snelheid mijn leven in denderen. Ik check honderd keer of ik wel overal aan heb gedacht en druk mijn ouders op het hart dat een dagelijkse update van hoe het gaat, liefst met foto’s en video’s, toch wel noodzaak is. Otto zelf weet bij aankomst niet hoe snel hij uit de auto moet vliegen om enthousiast naar binnen te stormen om zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Die vindt het één groot feest bij mijn ouders.
De andere kant van het verhaal is dat ik ook nachtjes weg ben geweest mét Otto. En ook dat was een goede oefening voor ons beide. Ook hier is sprake van een complete volksverhuizing, ik neem bijna meer spullen mee voor Otto dan voor mezelf, maar er komen minder lijstjes aan bod. Voor Otto betekent een nachtje weg met mij niet alleen overnachten in een onbekend huis in een onbekende omgeving, maar ook meegenomen worden naar uitjes. Zo leert hij zich netjes te gedragen in openbare gelegenheden, op het terras en in restaurants. Maar het betekent ook lange wandelingen, veel spelletjes, nieuwe vrienden maken en veel verwennerij. Het moet voor Otto immers net zo leuk zijn als voor mij.
Ik sta ervan te kijken hoe goed hij beide doet, dus zowel uit logeren zonder mij als uit logeren met mij. Bij mijn ouders thuis is Otto heel erg op zijn gemak, hij is daar immers gewend, en draait rustig mee in de routine alsof hij er al jaren woont. De kat en hond des huizes moeten het wel met wat minder rust bekopen. De hond is al een oudje en de kat is niet zo van Otto gediend. Otto meent echter dat een weekend weg bedoeld is voor feestjes en gaat regelmatig over tot uitnodigingen om te spelen, die uitbundiger worden naarmate de gewenste reactie uitblijft. Toch is hij hier ook goed in te sturen en gaat hij bij de juiste aanpak ook rustig liggen slapen.
Als wij samen een nachtje weg zijn, houd ik hem uiteraard goed in de gaten en signaleer ik tijdig signalen van stress of overprikkeling. Maar in het algemeen pakt hij tijdig rust, is hij op zijn gemak en gedraagt hij zich keurig. Hij ligt bij me op het terras als een pro en gedraagt zich op de plaats van overnachting keurig.
Natuurlijk ontbreken de puberstreken, gekke 5 minuten en Oost-Indische doofheid niet, niet zonder mij en niet met mij, dat zou ook een illusie zijn. Maar dat hoort bij de leeftijd en daar kan ik dan ook weer smakelijk om lachen, net als mijn ouders en mede-vakantiegangers.
Over een paar weken ga ik nog een lang weekend weg, zonder Otto. Die gaat op vakantie bij mijn ouders. 3 nachten en 4 dagen deze keer. Ik heb er alle vertrouwen in dat Otto het daar naar zijn zin heeft, onwijs verwend wordt en niks tekortkomt. En ik heb het ook af en toe nodig er even helemaal uit te zijn. Toch weet ik nu al: het wordt een afscheid met tranen en een wederzien met tranen. Dat wordt nog wat als volgend jaar de zonvakantie weer tot de mogelijkheden behoort, maar daar wil ik nu nog even niet aan denken. Misschien besluit ik wel een hike-vakantie te boeken met Otto en laat ik de zon voor wat het is.
Meer weten over Otto? Lees hier alle blogs van Tamara & Otto:
Wil je op de hoogte blijven van Otto's avonturen? Er verschijnt regelmatig een nieuwe blog online en Otto heeft ook een eigen Instagram-account. Volg @_life.of.otto_
